متاسفانه یکی از معضلاتی که ما در جامعه با آن روبرو هستیم اینه که تا یک توصیه ای به یک نفر می کنی میگه : مگه خودت عمل کردی!!!
بله، من هم قبول دارم که انسان باید ابتدا خودش به فضائل اخلاقی و امور پسندیده ای که توصیه می کند ، عمل کند و از امور ناپسندی که نهی می کند، بپرهیزد و بعد توصیه کند اما وااااقعا اگر هرکس بخواهد بنشیند و به هییییچ خوبی ای که ندارد توصیه نکند و از هررررر بدی که دارد نهی نکند که دیگر…….اصلا هیچ کس نباید امر به معروف و نهی از منکر کند. شاید شرایط من الان با شما فرق می کند. شما سخن درست را بگیر و عمل کن .شاید الان وظیفه من درس خواندن است اما وظیفه شما کمک به والدین بیمار خود است. پس توصیه به کمک و احترام به والدین را من می توانم به شما بگویم هرچند موقعیت خودم اینگونه نباشد.شاید من آن اراده قوی شما را نداشته باشم و ….به هرحال اینها و به خصوص عمل نکردن خود من، دلیل نمی شود که به شما توصیه نکنم یا شما نخواهی(نه اینکه نتوانی) انجام بدهی!
اما…
به هرحال آنچه مسلم است این است که اگر انسان به آنچه توصیه می کند خودش قبل از همه عمل کرده باشد واقعا کار پسندیده ای است.(البته در امور خیر، نه گناه)
اکنون ، به شما عزیزان توصیه می کنم در امر ازدواج ساااااده بگیرید.شاید بهتر باشد این توصیه را از زبان شخصی بشنوید که خودش عامِل است….
البته منظورم وسواس در انتخاب نیست!
.معرفیش کااااملا از طرف خودمه و هیچ نسبت پولی یا سببی و نسبی هم با برگزار کننده ندارم!
فقط دلم میخواد همه با هم از الآن، درست تر زندگی کنیم:
آخرین نظرات